http://www.rs272.com/

 متاسفانه  کادر پزشک و پیرا پزشک مراکز درمانی اورژانسی  از تامین جانی و امنیت روانی  برخوردار نیستند و مرتب و به طور افزاینده مورد تعرض جانی و  شخصیتی قرار می گیرند که ادامه این روند به آرامی جای خود را به افزایش درگیریها  داده و از امنیت و آسایش لازم برای ارائه خدمات بیماران واقعی  میکاهد  و کادر در اوج مظلومیت ، مورد ضرب و شتم و هتاکی  قرار می گیریند. چه کسی و سیستیمی حافظ جان و ناموس پرسنل زحمت کش اورژانس ها می باشد ؟ آیا اینان  تافته ی جدا بافته از سایر انسانها هستند و حتی در حال انجام وظیفه نیز برای حفاظت از جان و ناموس آنها قانونی وجود ندارد و همواره منشور حمایت از حقوق بیمار را مد نظر می باشد .آیا کسانی که به پزشکان و کادر پیراپزشک  حمله ور میشوند ، فحاشی کرده و بیت المال را تخریب می کنند ، اراذل و اوباش نمی باشند و لزوم برخورد جدی با آنان ایجاب نمی باشد؟ آیا از درگیری های روزانه ، ضرب و جرح و تهدید های پزشکان در اورژانس بیمارستانها خبر دارید؟آیا  لزوم تدوین تکریم سرویس خدمت دهنده  و بازنگری تکریم حقوق ارباب رجوع  ضروری نمی باشد؟

متاسفانه مسئله توهین به کادر  بیمارستانی و  بی احترامی به آنان به  یک موضوع عادی در بیمارستانهای ما تبدیل شده است . با وجود زحمات طاقت فرسایی که این قشر زحمت کش برای التیام زخمهای جسمی و روحی بیماران متحمل می شوند جسم و روح خودشان در معرض زخمها و دردهای ناشی قرار گرفته است.  بخش اورژانس بیمارستانها  به طور روزمره با مواردی از خشونت مفرط همراهان و بی احترامی و توهین و فحاشی بی حد وحساب آنان  مواجهه است .این نا امنی مفرط در محیط کار بر روی روحیه و توان کاری پرسنل تاثیر مخربی داشته و پتانسیل و انگیزش  کاری آنان را به شدت تضعیف کرده است . روحیه ای که با شرایط دردناک دیگر از جمله کمبود پرسنل پرستاری - کمبود امکانات -  مشکلات مالی و اقتصادی و...  همراه شده و زندگی و کار را برای این زحمت کشان دشوار ساخته است . چه کسی مسئول تامین امنیت جانی و روانی در محیط کار پر استرس و شاق بیمارستان است کاری که در اورژانس بسیاری از بیمارستانهای کشور ما به حق از کار در معادن زغال سنگ دوران برده داری سخت تر و پر خطر تر است ... چه کسی مسئول حفظ حرمت است ......  تحقق  محیط کار امن یکی از ابتدایی ترین خواستها و نیازهای ارائه خدمات درمانی است باور کنید دیگر عدالت یا شرایط شغلی خوب یا احقاق حقوق، دیگر برای ما در اولویت نیست اولویت اول ما این است که وقتی به محل کار خود می رویم نگران شکسته شدن سر و دست و بینی خود  نباشیم یا نگران این نباشیم که به زشترین شکل ممکن مورد فحاشی و اهانت قرار بگیریم مشکل ما یک مشکل عملی و عینی  است  ما امنیت جانی روانی و ناموسی می خواهیم ...  این مساله قابل ارائه در غالب پروژه های چندین ساله نیست امنیت یک نیاز فوری و قطعی است ؟ به هر صورت کمبود شدید نیرو، حقوق پایین، سرعت کار زیاد، ‌سختی کار، شیفت غیر متعارف، ریسک آلودگی به ایدز، هپاتیت و .. کار در فضای غمناک همراه با آه و ناله، مواجهه مکرر با بیماران و در حال احتضار، استرس ناشی از مسئولیت حفظ جان بیماران خصوصا در بخشهای ویژه که هر لحظه خطر ایست قلبی می‌رود سرپا ایستادنهای طولانی مدت ، در اورژانس و از طرفی بی خوابی های دراز مدت چندین ساله  باعث شده  که  بیماری ناشی از کار دربین کادر اورژانس افزایش یابد .باور کنید تن خسته  و روح آزرده نمی تواند  متحمل این همه شدائد و بیرحمی ها باشد و به آسانی  از کار خواهد ایستاد.

پزشکان و لزوم دفاع از حقوق طبابت

پزشکان علاوه بر آنکه یک مسئوولیت انسان دوستانه بر دوش گرفته‌اند و در جهت بهبود و کاهش آلام بیماران  اقدام می‌کنند. اما لازم است تا از حقوق اولیه خود و جامعه پزشکی نیز دفاع نمایند. به نظر می‌رسد پزشکان باید در تبیین جایگاه خویش ، اقدامات جدی به عمل بیاورند. در حال حاضر، تهدیدات بیماران و همراهان آنان به خصوص در مراکز درمانی  دولتی که در صورت اجابت نکردن توقعات آنان دیده می‌شود مشکلات عدیده‌ای بر سر راه ارایه خدمات در بخش‌های اورژانس و مراقبت‌های ویژه ایجاد کرده است. گاهی اوقات مشاهده می‌شود که همراه بیماران با تهدید پزشک و کادر درمان، که در صورت انتقال به بخش و وقوع هرگونه حادثه اقدام به شکایت خواهند کرد، امکان تصمیم‌گیری را سلب می‌کنند.
ضروری است که پزشکان   همگام با سیستم‌های حقوقی در جهت تنظیم روابط خویش با بیماران نقش اساسی ایفا کنند. از آنجا که ارایه لایحه بازنگری قانون مجازات اسلامی به مجلس شورای اسلامی تقدیم و در دست بررسی است، لازم است جامعه پزشکی در این زمینه حداکثر تلاش و سرعت خود را به کار  گیرند .

از نظر میزان  مراجعه به اورژانس ، کشور ایران مقام اول را در جهان دارد. 

http://www.rs272.com/